Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2008 r., sygn. IV SA/Wa 2350/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant Katarzyna Tomiło, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2008 r. sprawy ze skargi E. S. na uchwałę Rady miasta W. z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę -

Uchwałą z dnia [...] października 2006 roku, nr [...] Rady Miasta W. uchwaliła studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego W.

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła E. S. podnosząc zarzut, iż uchwała ta narusza jej interes prawny poprzez naruszenie prawa własności, którego treść określa art. 140 kc, a które to naruszenie pozostaje w związku z art. 6 ust. 1, art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1, art. 17 pkt 4, art. 20 ust. 1, art. 28 ust. Ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zdaniem skarżącej ustalenia studium są wiążące co do przeznaczenia nieruchomości w planie miejscowym. Stanowi to ustawową zasadę tworzenia planu miejscowego. Plan miejscowy jest z kolei aktem prawa miejscowego (art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), kształtującym sposób wykonywania prawa własności (wraz z innymi przepisami prawa). Procedura tworzenia planu miejscowego wskazuje, iż ustawodawca nakazuje uwzględnić ustalenia studium organowi sporządzającemu projekt planu miejscowego, a następnie, przed uchwaleniem planu miejscowego, rada gminy dokonuje oceny jego zgodności z ustaleniami studium i dopiero po pozytywnej ocenie może plan uchwalić.