Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 maja 2008 r., sygn. II SA/Po 229/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka /spr. Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Bela po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2008 r. sprawy ze skargi Instytutu A z siedziba w [...] na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; o d d a l a s k a r g ę /-/ E.Podrazik /-/ J.Szaniecka /-/ B.Drzazga

Uzasadnienie

W dniu 23 października 2007 r. Rada Miasta podjęła, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r., nr 80, poz. 717 ze zm. - dalej jako: u.p.z.p.), uchwałę NR [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Kampus Politechniki w paśmie W." w [...].

Pismem z dnia 18 stycznia 2008 r. Instytut Obróbki Plastycznej reprezentowany przez radcę prawnego M.S. wniósł skargę dotyczącą ww. uchwały Rady Miasta z dnia [...] Nr [...]. Strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały i zasądzenie od Rady Miasta na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa radcowskiego według norm przepisanych. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p. oraz art. 64 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 r., nr 78, poz. 483 ze zm. - dalej jako: Konstytucja) i art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz.U. z 1995 r., nr 36, poz. 175 ze zm. - dalej jako: Protokół nr 1) a także art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm. - dalej jako: kc) poprzez działanie z naruszeniem zasady poszanowania prawa własności strony skarżącej oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji poprzez nieproporcjonalne ograniczenie praw skarżącego, a także art. 7 i 11 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej jako: kpa) poprzez dokonanie oceny stanu faktycznego z pominięciem interesu społecznego oraz słusznego interesu obywateli i działanie z naruszeniem obowiązku prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do organów Państwa oraz niewyjaśnienie zasadności przesłanek, którymi organ kierował się przy załatwieniu sprawy.