Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 kwietnia 2008 r., sygn. IV SA/Gl 155/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA (del.) Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2008r. sprawy ze skargi H.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.-B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1) oddala skargę, 2) przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A.M. kwotę [...] zł (słownie: [...]) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej przez H.H. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.-B. z dnia [...], nr [...], oparta o przepisy art. 17 i 18 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz art. art. 8, 39 ust. 2, oraz art. 41 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.-B. z dnia [...], nr [...], odmawiającą przyznania pomocy w formie zasiłku celowego na zakup leków.

W uzasadnieniu organ powołał się na treść art. 39 ustawy o pomocy społecznej, podkreślając, że przewiduje on możliwość przyznania zasiłku celowego na zaspokojenie niezbędnej potrzeby bytowej, a w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży itp., pod warunkiem, że dochód osoby samotnie gospodarującej nie przekracza kryterium ustawowego przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7 pkt 2-15 tej ustawy lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Organ wskazał, że dochód uzyskiwany przez H.H., wynoszący [...] zł przekracza ustawowe kryterium kwalifikujące do uzyskania bezzwrotnych świadczeń z pomocy społecznej, co uzasadniało rozpatrzenie wniosku w trybie art. 41 ustawy o pomocy społecznej, przewidującego możliwość przyznania specjalnego zasiłku celowego. W dalszej części uzasadnienia, powołując się na przepis art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, organ wskazał, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Na gruncie tego przepisu organ skonstatował, iż pomoc społeczną osoba może otrzymać dopiero gdy wykorzysta swoje uprawnienia, własne zasoby i możliwości oraz wykorzysta pomoc osób bliskich. Podnosząc, iż H.H. w [...]. otrzymał wyrównanie z tytułu [...] za okres od [...] do [...] wraz ze świadczeniem bieżącym, w wysokości [...] zł, organ stwierdził, iż w dacie składania wniosku o pomoc skarżący dysponował własnymi zasobami umożliwiającymi zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych. W końcowej części uzasadnienia organ odwoławczy powołał się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazujące, że pomoc społeczna nie jest i nie może być traktowana jako źródło dochodu służące zaspokojeniu nawet najbardziej uzasadnionych potrzeb życiowych; nie może też stanowić sposobu na życie, na wyrównywanie wszystkich niedostatków, nawet o charakterze elementarnym.