Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2008 r., sygn. II SA/Wa 1995/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, asesor WSA Sławomir Antoniuk, Protokolant Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. stwierdza że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J. B. (ur. [...] r.), powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania renty w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżący na przestrzeni 40 lat życia posiada udowodnione 10 lat 4 miesiące i 23 dni okresu składkowego i nieskładkowego. Ponadto organ podniósł, że od ostatnio udokumentowanego okresu (nieskładkowego) w kwietniu 1999 r. do powstania całkowitej niezdolności do pracy w marcu 2005 r. nie został udowodniony żaden okres pracy potwierdzony opłacaniem składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.