Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. II SA/Wa 1372/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Janusz Walawski, Protokolant - Magda Magdoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2007 r. sprawy ze skargi E. W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] - zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku E. W. (ur. [...] r.) z dnia 11 grudnia 2006 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionej świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżąca na przestrzeni 51 lat życie posiada udowodnione 22 lata i 4 dni okresu składkowego oraz nieskładkowego, a w dziesięcioleciu przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, zamiast wymaganych 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych, udokumentowała jedynie 2 lata 4 miesiące i 21 dni. Ponadto od listopada 1998 r. do czasu powstania całkowitej niezdolności do pracy w marcu 2006 r., tj. przez okres ponad 7 lat nie udokumentowała żadnego okresu zatrudnienia popartego opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz emerytalne i rentowe. Jak wynika z dokumentacji zgromadzonej w sprawie, wymieniona przerwa nie była spowodowana całkowitą niezdolnością do pracy, wykluczającą możliwość podjęcia zatrudnienia lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym. Zatem w ocenie organu jest to zbyt krótki okres zatrudnienia i w konsekwencji nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia przez skarżącą. Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy oceniono również warunki materialne, jednakże nie stanowią one jedynego kryterium przesądzającego o przyznaniu świadczenia w drodze wyjątku.