Wyrok WSA w Opolu z dnia 28 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Op 482/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grażyna Jeżewska spr. Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Bogusz sędzia WSA Teresa Cisyk Protokolant : st. sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2007 roku sprawy ze skargi R. C. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...] nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu.

Przedmiotem skargi wniesionej przez R. C. jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Inspektora Sanitarnego w S. z dnia [...], nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej narządu słuchu wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych będącego załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.).

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. decyzją z dnia 21 maja 2001 r. odmówił stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej narządu słuchu. Decyzja ta w wyniku wniesionego przez skarżącego odwołania została utrzymana w mocy przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego decyzją z dnia 23 lipca 2001 r., nr [...]. W uzasadnieniu podniesiono, że R. C. w okresie od września 1975 r. do stycznia 1998 r. był zatrudniony na stanowisku kowala urządzeń kuźniczych w A S.A. w Z. (obecnie B sp. z o. o.) w narażeniu na hałas ponadnormatywny o poziomie 94 101 dB. Był badany w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w O. z siedzibą w K., gdzie nie rozpoznano u niego choroby zawodowej. W uzasadnieniu orzeczenia stwierdzono, iż dokonana w 1994r., a więc po ustaniu zawodowego narażenia na hałas ocena stanu słuchu tego pracownika nie stwarzała podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Na skutek wniosku R. C. skierowano go na powtórne badania w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., gdzie stwierdzono niedosłuch obustronny mieszany o średnim ubytku słuchu 71 dB w uchu prawym i 75 dB w uchu lewym. Jednocześnie wskazano, że charakter niedosłuchu obustronnie nie wykazuje cech klinicznych zawodowego uszkodzenia słuchu spowodowanego hałasem. Powiatowy Inspektor Sanitarny w S., kierując się tym orzeczeniem odmówił stwierdzenia choroby zawodowej. Z treści odwołania wynikało, iż skarżący upatruje pogorszenia słuchu w następstwach wykonywanej wcześniej pracy w warunkach szkodliwych. Organ odwoławczy podkreślił, że przyczyną negatywnej decyzji nie była ocena głębokości niedosłuchu, lecz rozpoznanie niedosłuchu typu mieszanego, który to rodzaj niedosłuchu (przewodzeniowo odbiorczy) świadczy, iż nie jest on następstwem narażenia na hałas w środowisku pracy i powstał z innych przyczyn.