Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 wrzenia 2007 r., sygn. I SA/Wr 12/07

Dnia 6 września 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Semiczek Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca) Asesor WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant Szymon Krzyszczuk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi E. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela co do zgłoszonego zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji oddala skargę.

Uzasadnienie

W ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego w stosunku do E. J., organ egzekucyjny dokonał w dniu [...] zajęcia nieruchomości przy ul. Ż., obręb R., gmina Św. K., należącej do zobowiązanego, doręczając jednocześnie odpisy tytułów wykonawczych o numerach [...], [...], [...] oraz [...] - wszystkie z dnia [...], które obejmowały należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok, a także odsetek od zaliczek na ten podatek.

W dniu [...] E. J. wystąpił z pismem, w którym stwierdził, że nie posiada jakichkolwiek zaległości podatkowych, albowiem we wszystkich sprawach jakie były prowadzone wobec niego, zapadły korzystne dlań wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, w tym w dniu 5.04.2005 r. w sprawie I SA/Wr 1715/03, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok.

Organ egzekucyjny uznając, że pismo zobowiązanego stanowi zgłoszenie zarzutów, o jakich mowa w art. 33 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przekazał je w celu zajęcia stanowiska wierzycielowi - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego W.-K.

Postanowieniem z dnia [...] (nr [...]), wydanym na podstawie art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Naczelnik Urzędu Skarbowego W.-K. uznał zgłoszone zarzuty za nieuzasadnione. Wierzyciel wskazał, że podstawą zarzutu, wskazaną w art. 33 pkt 1 ustawy egzekucyjnej, może być wykonanie lub umorzenie w całości lub w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku. Zarzut nieistnienia obowiązku nie był usprawiedliwiony dlatego, że po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu poprzednich decyzji obydwóch instancji, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r., w dniu [...] została wydana nowa decyzja w tej sprawie i wobec braku odwołania stała się ostateczna.