Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2007 r., sygn. III SA/Wa 990/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Asesor WSA Hieronim Sęk, Asesor WSA Dariusz Turek (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi T. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia ... nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004 r. oddala skargę

Decyzją z dnia ... Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w R. określił Spółce T. z/s W., w podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2004r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, w innej wysokości niż kwota wynikająca ze złożonej przez Spółkę za ten miesiąc deklaracji podatkowej VAT -7, oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za ten miesiąc.

Od decyzji tej spółka wniosła odwołanie w którym zarzuciła, iż organ podatkowy zastosował art. 86 ust. 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., powoływanej dalej jako "ustawa o VAT"), który jest niezgodny z VI Dyrektywą Rady Unii Europejskiej z dnia 15 maja 1977r. w konsekwencji organ podatkowy uznał za nieprawidłowe wykazanie w deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2004 r. kwoty podatku naliczonego do zwrotu na rachunek bankowy, ponieważ w tym okresie nie wystąpiły czynności opodatkowane. Organ zastosował art. 109 ust. 5 ustawy o VAT, który jest niezgodny z VI Dyrektywą i w związku z tym bez obowiązującej podstawy prawnej określił dodatkowe sankcyjne zobowiązanie w podatku od towarów i usług. Naruszył również art. 120 i 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej: ord. pod.) poprzez prowadzenie postępowania w sposób nie budzący zaufania do organu, w szczególności poprzez działanie sprzeczne z prawem, gdyż w przedmiotowej decyzji zastosował art. 86 ust. 19 oraz art. 109 ust. 5 ustawy o VAT, które są niezgodne z VI Dyrektywą.