Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2006 r., sygn. II SA/Wr 103/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Halina Kremis (sprawozdawca) Sędziowie: SNSA Andrzej Wawrzyniak As. WSA Alicja Palus Protokolant: apl. prok. Wojciech T. Turlej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2006 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia 14 grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty stalowej oddala skargę.

Uzasadnienie

U Z A S A D N I N I E

Po rozpatrzeniu sprawy wiaty stalowej obudowanej, o powierzchni użytkowej ok. 200 m2 i wysokości ok. 5m, wybudowanej samowolnie na działkach nr [...] i [...], obręb O., przy ul. J. [...] w L., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 18 maja 2004 r. (znak [...]) nakazał J. i D. B. (współwłaścicielom i inwestorom) jej rozbiórkę.

Decyzję tę J. B. zaskarżył i w odwołaniu wniósł "o możliwość przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego". W uzasadnieniu podał, że w latach 1987-1988 przed warsztatem wybudowanym na podstawie zezwolenia z dnia 27 czerwca 1984 r. i użytkowanym na podstawie uzyskanego potwierdzenia zgłoszenia z dnia 23 grudnia 1985 r. (co wynika z załączonych kserokopii), postawił wiatę o metalowej konstrukcji zadaszonej i osłoniętej płytami z włókna żywiczno-szklanego. Skarżący oświadczył, że zgodnie z decyzją Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska nie prowadzi się już prac pod wiatą, powodujących według sąsiadki hałas, prace te będą wykonywane w warsztacie. Tym samym (zdaniem strony) wiata będzie spełniała tylko i wyłącznie rolę magazynu. Odwołujący się pisze, iż wystąpił do Prezydenta Miasta L. z pismem w sprawie tego hałasu i właściwej kwalifikacji terenu na jakim stoi wiata i warsztat. Ponadto w piśmie z dnia 13 kwietnia 2004 r. Urzędu Miasta, którego kopię załączono, w określeniu rzemiosła, którego rozbudowa jest przewidziana na terenie nieruchomości, nie ma określenia "nieuciążliwe". Skarżący nie zgadza się z zarzutem, że naruszone zostały obowiązujące w okresie budowy wiaty przepisy powołanego rozporządzenia z dnia 3 lipca 1980 r. Podał, że w trakcie budowy wiata miała przeznaczenie tylko jako magazyn i w dalszym ciągu takie przeznaczenie będzie miała, w związku z czym w przekonaniu skarżącego nie ma konfliktu z przepisami. Zdaniem skarżącego sprawa nie została obiektywnie rozpatrzona i w decyzji nie ma mowy o możliwości legalizacji, która jego zdaniem istnieje.