Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2006 r., sygn. III SA/Wr 67/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec, Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis, Sędzia NSA Anna Moskała (spr.), , Protokolant Monika Mikołajczyk, , , , , po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 9 grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z 9 grudnia 2004 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, którą orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącej choroby zawodowej w postaci astmy oskrzelowej.

Pozostaje poza sporem, że skarżącą na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej skierował w 2003 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w L. z podejrzeniem astmy oskrzelowej i że przez wiele lat pracowała jako dziewiarz, tkacz, przewlekarz czy czyszczacz nicielnic. Nie jest też sporne, że skarżąca w toku postępowania przed organem I instancji nie była badana w D. Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy we W. Oddział w J. G., gdyż placówka ta uznała, że analiza samej dokumentacji jest wystarczająca do wykluczenia stanu astmy oskrzelowej jako choroby zawodowej. Przyjęto mianowicie - w oparciu o badania przeprowadzone w 1992 r., że skarżąca cierpi na przewlekły nieżyt oskrzeli śluzowo-ropny pochodzenia pozazawodowego. Opiniujący jako druga instancja lekarska Instytut Medycyny Pracy w S. również poprzestał jedynie na zapoznaniu się z dokumentacją lekarską wskazując, "że wobec przeprowadzonych badań diagnostycznych w kierunku astmy zawodowej i wykluczeniu tej choroby w 1992 r. oraz uwzględniając brak zawodowego narażenia na czynniki szkodliwe w latach następnych, nie znajdujemy żadnego uzasadnienia do wykonywania ponownych badań w kierunku choroby zawodowej". Opierając się na takim materiale dowodowym organ I instancji nie znalazł podstaw do ustalenia istnienia choroby zawodowej.