Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. III SA/Wr 477/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Protokolant : Monika Mikołajczyk po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2006r. na rozprawie sprawy ze skargi J. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej o d d a l a skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we Wrocławiu utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] Nr [...], którą orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia u J. J. choroby zawodowej narządu głosu, spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że J. J. pracowała około 31 lat (30 lat po odliczeniu urlopów dla poratowania zdrowia) w okresie od 16.07.1959 r. do 31.08.1991 r. jako nauczycielka, nauczycielka-bibliotekarka, nauczycielka-wychowawczyni półinternatu, wychowawca kolonii a od 1991 przebywa na emeryturze. Okoliczności te nie były miedzy stronami i nie są sporne.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że 2.09.2003 r. D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania u J. J. choroby zawodowej narządu głosu, spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym. Stwierdzono u niej przewlekły zanikowy nieżyt błony śluzowej nosa, stan po operacji usunięcia polipów nosa, przewlekły prosty nieżyt błony śluzowej gardła, w krtani - zaburzenia czynnościowe głosu pod postacią dysfonii hypofunkcjonalnej. W uzasadnieniu orzeczenia lekarskiego wyjaśniono, że J. J. była badana w ośrodku 3-krotnie; w aktach sprawy znajdują się potwierdzenia konsultacji lekarskiej z 1992 r. i z 1995 r., z treści których wynika, że nie znaleziono wówczas podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu. D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. w uzasadnieniu orzeczenia z 2.09.2003 r., podniósł też, że od 1991 r. J. J. nie była narażona na nadmierne obciążenie narządu głosu.