Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Bk 321/05

Określenie stawki procentowej renty planistycznej w wysokości "0" procent czyniłoby bezprzedmiotowym zapis ustawy mówiący o obowiązku decyzyjnego ustalenia renty planistycznej w razie powstania sytuacji opisanej w art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 80 poz. 717 ze zm./ i oznaczałoby niedopuszczalne odgórne "zwolnienie" pewnej grupy właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości z ustawowego obowiązku uiszczenia renty planistycznej w razie zaistnienia przesłanek ustawowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody P. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddalił skargę.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z 25 lutego 2005 r. Wojewoda P. stwierdził nieważność par. 25 uchwały Rady Miejskiej w B. z dnia 24 stycznia 2005 r. (...) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla P. w B. /rejonu ul. Św. J./. Organ nadzoru stwierdził, że zakwestionowanym paragrafem uchwały rada miejska ustaliła na "0" procent wysokość stawki procentowej służącej naliczeniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu dla całego terenu objętego planem. Taki zapis jest sprzeczny z uregulowaniami art. 15 ust. 2 pkt 12 w związku z art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 80 poz. 717 ze zm./.