Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 października 2011 r., sygn. II SA/Gd 179/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek po rozpoznaniu w dniu 22 września 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi I. P. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Miasta na rzecz skarżącej I. P. kwotę 1.277 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2000 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt II SA/Gd 359/99, Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi I. P., stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta z dnia 26 maja 1998 roku, nr [...] o odrzuceniu zarzutu I. P. do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W. - cześć północna w zakresie dotyczącym projektowanej likwidacji obiektu usługowego, znajdującego się na działce nr [...] przy ul. S. nr [...] w W..

W uzasadnieniu ww. wyroku wskazano, że przy odrzuceniu zarzutów Rada Miasta przyjęła, iż I. P. nie jest właścicielką części działki nr [...], a znajdujący się na tej działce pawilon handlowy jest obiektem tymczasowym oraz że obowiązek jego rozbiórki wynika z decyzji Wojewody. Sąd przyjął, że w świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie żaden z przytoczonych wyżej argumentów, na których oparto odrzucenie zarzutów, nie jest prawdziwy bądź nie został udokumentowany. Podniósł, że prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w W. z dnia 12 marca 1999 roku, sygn. akt [...], stwierdzono, że skarżąca wraz z mężem nabyła z dniem 1 października 1990 roku przez zasiedzenie część działki nr [...] o obszarze 270 m2. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano m.in., że znajdujący się na tej działce pawilon handlowy wybudowany został legalnie i ma lokalizację stałą. Odrzucając zarzut nie ustosunkowano się w ogóle do zagadnienia możliwości oraz dopuszczalności rozwiązań alternatywnych, co jest jednym z podstawowych warunków rozstrzygnięcia sporów pomiędzy interesem właściciela nieruchomości, a wspólnot samorządowych. Istotą zarzutu skarżącej była nie tylko przewidziana w projekcie planu likwidacja pawilonu lecz przede wszystkim przeznaczenie jej własności pod komunikację kołową i pieszą. Skoro zatem uzasadnienie zaskarżonej uchwały oparto na błędnej ocenie stanu prawnego nieruchomości i nie wykazano braku możliwości rozwiązań alternatywnych, to Sąd przyjął, że zaskarżona uchwała wydana została z naruszeniem art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: