Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Lu 750/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Asesor WSA Wiesława Achrymowicz,, Asesor WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Asyst. sędziego Rafał Ostrowski, po rozpoznaniu w dniu 02 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych I - uchyla zaskarżoną decyzję, która nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; II - zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz J. S. kwotę 265 (dwieście sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] lipca 2002 r. nr [...] wydaną na podstawie przepisów art. art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zmianami) w związku z art. 80 ust. 2 pkt. 2 oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2000 r. Nr 106 poz. 1126) po rozpatrzeniu odwołania S.C. pełnomocnika J.S. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2002 r. nr [...] nakazującej J. S. dokonać zamurowania 5 sztuk otworów okiennych w ścianie wschodniej budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr 302 w O.L.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż w toku prowadzonego postępowania administracyjnego decyzją z dnia [...] czerwca 2002 r. nr [...] wydaną na podstawie przepisu art. 51 ust. 1 pkt. 2 w związku z art. 51 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O.L. nakazał J.S. dokonać zamurowania 5 sztuk otworów okiennych w ścianie wschodniej budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr 302 w O.L. do dnia 30 września 2002 r.

Od decyzji tej odwołał się S.C. pełnomocnik J.S. podnosząc, iż organ I instancji nie dostrzegł, iż budynek został odwrócony o 180° i stąd ściana z otworami okiennymi znalazła się po jego przeciwnej stronie oraz, że bezzasadne jest twierdzenie, że inwestor zbliżył obiekt do granicy na odległość 3,30 m.