Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 września 2006 r. - Bund Naturschutz in Bayern eV i inni przeciwko Freistaat Bayern. - Sprawa C-244/05., sygn. C-244/05

Sprawa C‑244/05

Bund Naturschutz in Bayern eV i in.

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Bayerischer Verwaltungsgerichtshof)

Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43/EWG - System ochrony przed umieszczeniem siedliska w wykazie terenów mających znaczenie dla Wspólnoty

Streszczenie wyroku

Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony

(dyrektywa Rady 92/43, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1)

Przed umieszczeniem terenu w wykazie terenów mających znaczenie dla Wspólnoty przyjmowanym przez Komisję zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory państwa członkowskie są zobowiązane do podjęcia środków ochrony odpowiednich dla zachowania ekologicznego charakteru terenów umieszczonych w wykazie krajowym przekazanym tej instytucji na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 92/43.

Ten system właściwej ochrony wymaga nie tylko, aby państwa członkowskie nie zezwalały na ingerencje, które mogłyby poważnie zagrozić ekologicznemu charakterowi tych terenów, lecz również tego, by podjęły one zgodnie z przepisami prawa krajowego wszelkie środki niezbędne dla uniknięcia takich ingerencji.

W istocie Komisja powinna mieć pewność, że dysponuje wyczerpującą listą terenów, które mogą być wybrane jako specjalne obszary ochrony, ponieważ ich utworzenie ma na celu stworzenie spójnej europejskiej sieci ekologicznej. Wynika z tego, że w chwili, w której Komisja będzie podejmować swoją decyzję, tereny wyznaczone przez państwa członkowskie powinny znajdować się w stanie, na podstawie którego dokonano oceny naukowej potencjalnych terenów mających znaczenie dla Wspólnoty. Gdyby tak nie było, istniałoby niebezpieczeństwo zafałszowania wspólnotowego procesu decyzyjnego, który opiera się nie tylko na całości terenów zgłoszonych przez państwa członkowskie, ale również charakteryzuje się ekologicznymi porównaniami między różnymi terenami zaproponowanymi przez państwa członkowskie, a Komisja nie byłaby w stanie wypełnić swojego zadania w rozpatrywanej dziedzinie.