Orzeczenie
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 stycznia 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec. - Sprawa C-98/03., sygn. C-98/03
Sprawa C‑98/03
Komisja Wspólnot Europejskich
przeciwko
Republice Federalnej Niemiec
Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych - Dzika fauna i flora - Ocena skutków określonych przedsięwzięć dla terenu chronionego - Ochrona gatunków
Opinia rzecznika generalnego A. Tizzana przedstawiona w dniu 24 listopada 2005 r. I ‑ 0000
Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 stycznia 2006 r. I ‑ 0000
Streszczenie wyroku
1. Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Przedmiot sporu - Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi
(art. 226 WE)
2. Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony - Zobowiązania państw członkowskich
(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3)
3. Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony - Zobowiązania państw członkowskich
(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3 i 4)
4. Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Ochrona gatunków
(dyrektywa Rady 92/43, art. 12 ust. 1 lit. d))
5. Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Ochrona gatunków
(dyrektywa Rady 92/43, art. 16)
6. Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Ochrona gatunków
(dyrektywa Rady 92/43, art. 12, 13 i 16)
7. Państwa członkowskie - Zobowiązania - Wykonanie dyrektyw - Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego
(art. 249 akapit trzeci WE)
1. Przedmiot skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wniesionej na podstawie art. 226 WE jest wyznaczony przez przewidziane w tym przepisie postępowanie poprzedzające wniesienie skargi, co oznacza, iż skarga Komisji nie powinna opierać się na innych przepisach niż wskazane w tym postępowaniu. Wymóg ten nie może oznaczać, że musi istnieć idealna zbieżność pomiędzy przepisami krajowymi, o których mowa w uzasadnionej opinii, a przepisami wymienionymi w skardze. W przypadku zmiany przepisów, która nastąpiła pomiędzy dwoma fazami postępowania, wystarczy bowiem, aby system ustanowiony przez przepisy kwestionowane w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi był w całości utrzymany przez nowe środki przyjęte przez państwo członkowskie po przedstawieniu uzasadnionej opinii, które są zaskarżone w ramach skargi.