Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 10 maja 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii. - Sprawa C-508/04., sygn. C-508/04

WYROK TRYBUNAŁU (czwarta izba)

z dnia 10 maja 2007 r. (*)

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Przepisy transponujące

W sprawie C‑508/04

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 8 grudnia 2004 r.,

Komisja Wspólnot Europejskich, reprezentowana przez M. van Beeka oraz B. Schimę, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych przez M. Langa, Rechtsanwalt, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona skarżąca,

przeciwko

Republice Austrii, reprezentowanej przez E. Riedla oraz H. Dossiego, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona pozwana,

TRYBUNAŁ (czwarta izba),

w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), G. Arestis, J. Malenovský i T. von Danwitz, sędziowie,

rzecznik generalny: J. Kokott,

sekretarz: R. Grass,

uwzględniając procedurę pisemną,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 11 stycznia 2007 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1       Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 1, art. 6 ust. 1-4 oraz art. 7, 11-13, 15, art. 16 ust. 1 i art. 22 lit. b) dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206, str. 7, zwanej dalej „dyrektywą”).

 Ramy prawne

 Uregulowania wspólnotowe

2       Artykuł 1 dyrektywy zawiera między innymi następujące definicje:

„[…]

e)      stan ochrony siedliska przyrodniczego oznacza sumę oddziaływań na siedlisko przyrodnicze oraz na jego typowe gatunki, które mogą mieć wpływ na jego długofalowe naturalne rozmieszczenie, strukturę i funkcje oraz na długoterminowe przetrwanie jego typowych gatunków w obrębie terytorium, o którym mowa w art. 2.