Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2005 r. - Societ Italiana Dragaggi SpA i inni przeciwko Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti i Regione Autonoma Friuli Venezia Giulia. - Sprawa C-117/03., sygn. C-117/03

Sprawa C‑117/03

Societŕ Italiana Dragaggi SpA i in.

przeciwko

Ministero delle Infrastrutture e dei TrasportietRegione Autonoma del Friuli Venezia Giulia

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato)

Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych - Dzika fauna i flora - Krajowy wykaz terenów kwalifikujących się do określenia jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty - Środki ochronne

Opinia rzecznika generalnego J. Kokott przedstawiona w dniu 8 lipca 2004 r. I-0000

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 13 stycznia 2005 r. I-0000

Streszczenie wyroku

Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony - Umieszczone w krajowym wykazie tereny kwalifikujące się do określenia jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty - Środki ochronne - Niezastosowanie środków przewidzianych w art. 6 ust. 2-4 - Obowiązek ochrony wartości ekologicznej tych terenów przez Państwa Członkowskie

(dyrektywa Rady 92/43, art. 4 ust. 5 i art. 6 ust. 2-4)

Artykuł 4 ust. 5 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory należy interpretować w ten sposób, że przewidziane w art. 6 ust. 2-4 tej dyrektywy środki ochronne stosuje się tylko wobec tych terenów, które, zgodnie z art. 4 ust. 2 akapit trzeci tej dyrektywy, zostały umieszczone na przyjętym przez Komisję, zgodnie z procedurą określoną w art. 21 tej dyrektywy, wykazie terenów wybranych jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty. W konsekwencji środków tych nie stosuje się wobec terenów znajdujących się na wykazach krajowych przekazanych Komisji zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy.

Jednakże, na podstawie tej samej dyrektywy Państwa Członkowskie są zobowiązane, jeśli chodzi o te ostatnie tereny kwalifikujące się do określenia jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty, a w szczególności te, na których znajdują się typy siedlisk przyrodniczych o znaczeniu priorytetowym lub gatunki o takim znaczeniu, do podjęcia kroków będących w stanie ochronić wartość ekologiczną na poziomie krajowym tych terenów.