Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Portugalskiej. - Sprawa C-239/04., sygn. C-239/04

Sprawa C‑239/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Portugalskiej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 92/43/EWG - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Artykuł 6 ust. 4 - Specjalny obszar ochrony Castro Verde - Brak rozwiązań alternatywnych

Streszczenie wyroku

1.        Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Pozwolenie na plan lub przedsięwzięcie na terenie chronionym

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3)

2.        Środowisko naturalne - Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Dyrektywa 92/43 - Specjalne obszary ochrony

(dyrektywa Rady 92/43, art. 6 ust. 3 i 4)

1.        Artykuł 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory ustanawia procedurę, która za pomocą wstępnego badania ma zapewnić, aby zgody na realizację planu lub przedsięwzięcia - które nie są bezpośrednio związane lub konieczne do zagospodarowania danego terenu, ale które mogą w istotny sposób na niego oddziaływać - udzielano jedynie wówczas, gdy ten plan lub przedsięwzięcie nie wpłyną niekorzystnie na dany teren. Zezwolenie to może zatem zostać udzielone jedynie pod warunkiem, że właściwe władze krajowe uzyskają w chwili wydania zezwolenia na plan lub przedsięwzięcie pewność, iż plan ten lub przedsięwzięcie nie będą miały negatywnych skutków dla terenu, którego dotyczą. Okoliczność, że po jego ukończeniu przedsięwzięcie nie powodowało takich skutków jest bez znaczenia dla rzeczonej oceny. W istocie bowiem to w momencie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację przedsięwzięcia nie może ono budzić z naukowego punktu widzenia żadnych racjonalnych wątpliwości, co do braku możliwości wystąpienia szkodliwych skutków w odniesieniu do danego terenu.

(por. pkt 19, 20, 24)