Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 czerwca 2004 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rebublice Włoskiej. - Sprawa C-87/02., sygn. C-87/02

Sprawa C-87/02

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Włoskiej

 

Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Środowisko - Dyrektywa 85/337/EWG - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne lub prywatne - Przedsięwzięcie „Lotto zero”

Streszczenie wyroku

1.        Państwa Członkowskie - Zobowiązania - Wdrażanie dyrektyw - Uchybienie zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Uzasadnienie oparte na odpowiedzialności władz lokalnych za uchybienie zobowiązaniom - Niedopuszczalność

(art. 226 WE)

2.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego - Środki krajowe niezgodne z prawem wspólnotowym - Istnienie wewnętrznej drogi odwoławczej - Brak wpływu na możliwość wniesienia skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom Państwa Członkowskiego

(art. 226 WE)

3.        Środowisko naturalne - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia na środowisko naturalne - Dyrektywa 85/337 - Poddanie ocenie przedsięwzięć należących do klas wymienionych w załączniku II - Uprawnienia dyskrecjonalne Państw Członkowskich - Zakres i ograniczenia

(dyrektywa Rady 85/337, art. 4 ust. 2)

1.        Okoliczność, iż Państwo Członkowskie powierzyło swoim regionom zadanie wprowadzenia w życie dyrektyw, nie ma żadnego wpływu na stosowanie art. 226 WE. Państwo Członkowskie nie może bowiem powoływać się na okoliczności związane z jego organizacją wewnętrzną dla uzasadnienia uchybienia zobowiązaniom oraz terminom wynikającym z dyrektyw wspólnotowych. Choć każde Państwo Członkowskie ma swobodę ustalania wewnętrznego podziału kompetencji prawodawczych tak, jak uważa to za stosowne, to jednak w świetle art. 226 WE ponosi ono wyłączną odpowiedzialność w stosunku do Wspólnoty za wywiązywanie się z zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego.

(por. pkt 38)

        Wniesienie skargi do sądu krajowego na decyzję władz krajowych, która stanowi przedmiot skargi o stwierdzenie uchybienia, oraz decyzja sądu krajowego o niewstrzymaniu wykonania owej decyzji pozostają bez wpływu na kwestię dopuszczalności skargi o stwierdzenie uchybienia wniesionej przez Komisję. Niewyczerpanie środków prawnych przed sądami krajowymi nie przesądza bowiem o możliwości wniesienia skargi w trybie art. 226 WE, albowiem każdy z powyższych środków służy innym celom i wywołuje odmienne skutki.