BHP przy pracy z azbestem – nowe limity i dokładniejsze pomiary stopnia ekspozycji

Azbest to ogólna nazwa grupy włóknistych krzemianów mineralnych występujących naturalnie w środowisku. Niegdysiejsza popularność azbestu wynikała z jego niezwykłej trwałości, odporności na ciepło i korozję oraz doskonałych właściwości izolacyjnych, co czyniło go idealnym materiałem w wielu gałęziach przemysłu. Pozytywne właściwości azbestu zeszły jednak na drugi plan w momencie, w którym zrozumiano, że produkcja, renowacja czy rozbiórka materiałów z jego zawartością niesie szczególne zagrożenie dla pracowników. Obecnie jego stosowanie jest ściśle regulowane, a na pracodawców, których pracownicy wykonują pracę z wykorzystaniem azbestu, nałożono wiele obowiązków.

Materiał idealny?

Istnieje kilka rodzajów azbestu, wśród których wymienić można chryzotyl (tzw. azbest biały), krokidolit (tzw. azbest niebieski), amozyt (tzw. azbest brązowy), antofyllit, tremolit i aktynolit. Wyróżnia się również materiały azbestopodobne, takie jak attapulgit, sepiolit, talk włóknisty, wollastonit, serpentynit włóknisty, antugoryt włóknisty oraz zeolity włókniste. Wszystkie powyższe minerały występują naturalnie w przyrodzie w postaci wiązek włókien, cechując się niezwykłą wytrzymałością i odpornością na działanie czynników fizycznych, chemicznych i biologicznych. 

Właściwości azbestu oraz niskie koszty związane z jego przetwarzaniem sprawiły, że stał się on materiałem powszechnie stosowanym. Wykorzystywany był w wielu dziedzinach gospodarki, m.in. do wyrobu materiałów:

1) azbestowo-cementowych, np. pokrycia dachowe, rury ciśnieniowe, płyty okładzinowe i elewacyjne;

2) izolacyjnych, np. przy izolacji przewodów i kotłów;

3) uszczelniających, np. tektur, płyt azbestowo-kauczukowych i szczeliw plecionych;

4) ciernych, np. okładzin ciernych i taśm hamulcowych;

5) tekstylnych, np. tkanin ognioodpornych;

6) hydroizolacyjnych, np. kitów uszczelniających, zapraw gruntujących i płytek podłogowych.

Wyroby zawierające azbest dzieli się w zależności od trwałości i ilości zastosowanego spoiwa wiążącego na: