Wyrok SN z dnia 22 stycznia 2021 r., sygn. III CSKP 26/21

1. Zawarte w art. art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami pojęcie "kwota równa udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji", nie jest tożsame ze "zwrotem bonifikaty", której osoba bliska nie uzyskała. Art. 68 ust. 2b ma charakter przepisu odsyłającego, zezwalającego na stosowanie ust. 2 jedynie odpowiednio. Osoba bliska nie może się zatem powoływać na wyłączenia przewidziane w art. 25 ust. 2a pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

2. Klauzula generalna przewidziana w art. 5 k.c. ma charakter wyjątkowy, a odmowa udzielenia ochrony prawnej musi być uzasadniona istnieniem okoliczności rażących. Udzielenie bonifikaty stanowi istotny przywilej finansowy nabywcy lokalu komunalnego, uzyskany kosztem środków publicznych, który stawia go w lepszej sytuacji od tych osób, które zmuszone są zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe poprzez nabycie mieszkań po cenie rynkowej. Kierunkowa pomoc ułatwiająca stabilizację dotychczasowych stosunków prawnych związanych z korzystaniem lokalu poprzez umożliwienie uzyskania "mocniejszego prawa" nie może być zrównana z ułatwieniem pozyskania środków pieniężnych, obejmujących różnicę pomiędzy ceną sprzedaży i odsprzedaży prawa do lokalu, dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych w dowolny wybrany sposób ani umożliwiać uzyskanie nieuzasadnionych korzyści z obrotu lokalami mieszkalnymi.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Paweł Grzegorczyk (przewodniczący)

SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

SSN Katarzyna Tyczka-Rote

w sprawie z powództwa Gminy K. przeciwko B. W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 stycznia 2021 r., skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. akt I ACa (...),