Wyrok SN z dnia 31 stycznia 2019 r., sygn. V CSK 628/17

Konsekwencją unormowania art. 65 § 1 i 2 k.c. jest konieczność dokonania wykładni umów na trzech poziomach, tj. ustalenia literalnego brzmienia umowy, ustalenia treści oświadczeń woli przy zastosowaniu reguł określonych w art. 65 § 1 k.c. oraz ustalenie sensu złożonych oświadczeń woli poprzez odwołanie się do zgodnego zamiaru stron i celu umowy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)

SSN Marian Kocon

SSN Marta Romańska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa W. N. i A. N. przeciwko [... ] Bank S.A. w W. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 31 stycznia 2019 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt I ACa [...],

1) oddala skargę kasacyjną;

2) zasądza od powodów W. N. i A. N. solidarnie na rzecz pozwanego [...] Bank S.A. w W. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie W. N. i A. N. wnieśli o pozbawienie wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego 6 czerwca 2014 r. nr [...] przez [...] Bank S.A. w W., któremu Sąd Rejonowy w J. postanowieniem z 30 czerwca 2014 r., I Co [...] nadał klauzulę wykonalności, a to z uwagi na nieistnienie stwierdzonego nim obowiązku. Powodowie twierdzili, że nie istniały podstawy do wypowiedzenia im umowy kredytowej, a samo oświadczenie o wypowiedzeniu tej umowy nie zostało im doręczone.

Pozwany [...] Bank SA w W. wniósł o oddalenie powództwa.

Wyrokiem z 26 stycznia 2017 r. Sąd Okręgowy w J. uwzględnił powództwo w całości.

Sąd Okręgowy ustalił, że 21 kwietnia 2008 r. powodowie zawarli z pozwanym umowę o kredyt hipoteczny w kwocie 172.921,07 zł, indeksowany do CHF, na spłatę zobowiązań powodów wymienionych w § 2 ust. 1 ppkt a-f umowy, pokrycie części kosztów remontu nieruchomości położonej w S. oraz składek ubezpieczeniowych i kosztów związanych z ustanowieniem hipoteki zabezpieczającej spłatę kredytu. Kredyt nie miał charakteru konsumenckiego. Powodowie zobowiązali się go spłacić w 180 równych ratach kapitałowo-odsetkowych. Oprocentowanie kredytu było zmienne i na dzień sporządzenia umowy wynosiło 4,32% w stosunku rocznym. Składała się na nie suma obowiązującej stawki DBCHF i stałej marży pozwanego 1,51%. Ratę kapitałowo-odsetkową stanowiła rata kapitału kredytu oraz umowne odsetki naliczone w stosunku miesięcznym za pozostającą do spłaty część kredytu, a ratę odsetkową stanowiła rata przypadająca do spłaty w okresie karencji za dany okres rozliczeniowy, naliczona z tytułu odsetek umownych w stosunku miesięcznym od uruchomionej części kredytu. Wysokość rat odsetkowych miała być określona w harmonogramie spłat, który zostanie powodom doręczony w dniu uruchomienia poszczególnych transz kredytu, zaś wysokość rat kapitałowo-odsetkowych w harmonogramie spłat po wypłacie całości kredytu. Harmonogram określał wysokość rat na okres dwóch lat kredytowania, przed upływem tego terminu powodowie mieli otrzymać harmonogram na kolejny dwuletni okres trwania umowy. Wysokość zobowiązania powodów została ustalana jako równowartość wymaganej spłaty wyrażonej w CHF, po jej przeliczeniu na złote według kursu sprzedaży określonego w tabeli kursów walut pozwanego dla kredytów dewizowych oraz indeksowanych kursem walut obcych do CHF obowiązującego w dniu spłaty. Oprocentowanie kredytu było zmienne i ulegało zmianie w pierwszym dniu najbliższego miesiąca następującego po ostatniej zmianie indeksu DBCHF, który dla każdego miesiąca należało obliczać jako średnią arytmetyczną stawek LIBOR 3m, obowiązujących w dniach roboczych w okresie liczonym od 26 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc ostatni do 25 dnia miesiąca poprzedzającego zmianę.