Wyrok SN z dnia 21 stycznia 2013 r., sygn. I CSK 404/11

Wywłaszczenie nie może być poczytane za przyczynę rezerwową szkody i tym samym na wysokość odszkodowania przysługującego w związku z wydaniem z rażącym naruszeniem prawa decyzji o odmowie przyznania prawa własności czasowej gruntu (art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, Dz. U. nr 50, poz. 279 ze zm.) nie ma wpływu okoliczność, że grunt ten podlegałby wywłaszczeniu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

Prezes SN Tadeusz Ereciński (przewodniczący)

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz

SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)

SSN Anna Owczarek

SSN Marta Romańska

SSN Tadeusz Wiśniewski

SSN Mirosława Wysocka

Protokolant Iwona Budzik

w sprawie z powództwa D. S.-P. i Z. M. przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie M. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 22 stycznia 2013 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. akt [...],

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewody M. na rzecz D. S.-P. i Z. M. po 2700 (dwa tysiące siedemset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny w W. oddalił apelację pozwanego Skarbu Państwa-Wojewody M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. zasądzającego na rzecz powódek kwoty po 3.349.001,50 zł tytułem odszkodowania za szkodę doznaną na skutek wydania, z naruszeniem prawa, decyzji administracyjnej jaką było orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 1 marca 1954 r. odmawiające przyznania poprzednikowi prawnemu powódek prawa własności czasowej nieruchomości położonej w W. przy ul. M. 12. Z ustaleń Sądu pierwszej instancji, zaaprobowanych przez Sąd Apelacyjny, wynikało, że wniosek o przyznanie prawa własności czasowej został złożony przez właścicielkę nieruchomości w trybie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. z 1945 r. Nr 50, poz. 279 ze zm., dalej: "dekret warszawski"). Odmawiając uwzględnienia wniosku Prezydium Rady Narodowej wskazało, że nieruchomość jest przeznaczona pod spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe. W następstwie tego orzeczenia nieruchomość stała się własnością Gminy i następnie Skarbu Państwa, a w roku 1960, na podstawie decyzji Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 14 grudnia 1960 r., została oddana w użytkowanie wieczyste Spółdzielni Mieszkaniowej "S.". Wadliwość orzeczenia administracyjnego z dnia 1 marca 1954 r. została stwierdzona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2004 r. Z powołaniem się na art. 158 § 2 k.p.a. w związku z art. 156 § 2 k.p.a., SKO stwierdziło, że orzeczenie administracyjne zostało wydane z naruszeniem prawa, ale w związku z wywołaniem nieodwracalnych skutków nie stwierdzono jego nieważności. Wniosek o odszkodowanie złożony przez powódki na podstawie art. 160 § 4 k.p.a. został oddalony. Obecnie nieruchomość stanowi własność m.st. Warszawy i nadal pozostaje w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Mieszkaniowej "S".