Wyrok SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. II CSK 201/10

W sytuacji, w której pouczenie strony działającej bez adwokata lub radcy prawnego o statusie prawnym wskazanego uczestnika postępowania nie może być uznane za wystarczające, zaistniały podstawy do zastosowania art. 5 k.c. dla nieuwzglęnienia zarzutu przedawnienia.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz

(przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

SSA Jan Kremer

w sprawie z powództwa Haliny Z.

przeciwko Skarbowi Państwa - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w P. oraz Dyrektorowi Izby Skarbowej w P.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 10 listopada 2010 r.,

skargi kasacyjnej powódki

od wyroku Sądu Apelacyjnego w P.

z dnia 13 stycznia 2010 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w P., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem częściowym z dnia 9 października 2009 r. oddalił powództwo Haliny Z. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. oraz Dyrektora Izby Skarbowej o zapłatę, w zakresie kwoty 300.186,61 zł. Z ustaleń wynika, że u powódki, prowadzącej działalność gospodarczą od 1989 r., przeprowadzono w kwietniu 2000 r. i marcu 2001 r. kontrolę skarbową dotyczącą podatku od towarów i usług za miesiące luty i marzec 2000 r., która wykazała niezgodność z prawem dokonywanych przez powódkę obliczeń podatku VAT. Urząd Skarbowy w P. decyzją z dnia 11 czerwca 2001 r. określił wymiar zobowiązań podatkowych powódki. Na skutek odwołania, Izba Skarbowa w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w P. decyzją z dnia 15 października 2001 r. uchyliła zaskarżoną decyzję jedynie w części. Decyzję tę w pozostałym zakresie powódka zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w P., zaś w toku postępowania administracyjnego Dyrektor Izby Skarbowej w P. uchylił w dniu 27 października 2004 r. decyzję stanowiącą przedmiot postępowania, o czym powódka dowiedziała się pod koniec listopada 2004 r. Ostatecznie, po ponownym rozpoznaniu sprawy przez Dyrektora Izby Skarbowej, decyzją z dnia 23 listopada 2004 r. uchylono decyzję z dnia 11 czerwca 2001 r. i orzeczono, że zaległości podatkowe nie istnieją.