Wyrok SN z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. II PK 138/07

Brak indywidualnego wskazania chronionych pracowników i udzielenie przez zakładową organizację związkową informacji pracodawcy na podstawie art. 30 ust. 2¹ ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) o objęciu ochroną wszystkich pra­cowników zakładu, o ile nie złożyli oni pracodawcy pisemnego oświadczenia o niereprezentowaniu ich praw pracowniczych przez związek zawodowy, nie oznacza braku reprezentacji przez związek zawodowy tych pracowników, któ­rzy są jego członkami lub jako niezrzeszeni wystąpili o objęcie ich ochroną.

Przewodniczący SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 stycznia 2008 r. sprawy z powództwa Edwarda P., Bożeny S., Waldemara K., Dariusza Ś., Romana B., Macieja S., Anny D., Hanny C., Aleksandry K., Ryszarda K., Ewy P., Hanny Ł., Tadeusza K. i Zofii K. przeciwko T.-F. K. SA z siedzibą w M. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę oraz o świadczenie z funduszu socjal­nego, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 18 września 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w odniesieniu do powodów Romana B., Macieja S., Anny D. i Tadeusza K. i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 18 września 2006 r. oddalił apelacje obu stron od wyroku Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 20 listopada 2003 r., zasądzającego na rzecz powodów odszkodowania za naruszenie przepisów o wypowiadaniu umów o pracę wobec zaniechania konsultacji drugiego stopnia ze związkiem zawodowym oraz dochodzone przez niektórych powodów dofinansowanie wypoczynku z funduszu socjalnego. Sprawa była jedną z wielu, w których - jak ustalił Sąd pierwszej instancji - pracodawca T.-F. K. SA w M. po decyzji o likwidacji swojego oddziału Fabryki Kabli w O. i wobec braku porozumienia z organizacjami związkowymi wydał regulamin zwolnień grupowych w trybie ustawy z 28 grudnia 1989 r. Przed wypowiedzeniami umów o pracę Związek Zawodowy Pracowników E.K. złożył pracodawcy listę pracowników członków związku objętych jego ochroną. Natomiast Międzyzakładowa Organizacja Związkowa NSZZ „Solidarność” pismem z 10 maja 2002 r. wskazała pracowników korzystających ze szczególnej ochrony stosunku pracy i poinformowała pracodawcę, że obejmuje ochroną wszystkich pracowników zakładu, o ile nie złożyli pracodawcy pisemnego oświadczenia o niereprezentowaniu ich praw pracowniczych przez NSZZ „Solidarność”. Uchwałę w tej sprawie MOZ NSZZ „Solidarność” podjęła 22 kwietnia 2002 r. Pracodawca 13 maja 2002 r. rozpoczął konsultacje wypowiedzeń w trybie art. 38 k.p. Międzyzakładowa Organizacja Związkowa NSZZ „Solidarność” wniosła sprzeciw, po którym pracodawca przedstawił sprawę ogólnokrajowej organizacji NSZZ „Solidarność” Region M. jednak z pominięciem powodów. Następnie dokonano wypowiedzeń. Rozstrzygając o odszkodowa­niach za brak konsultacji związkowej drugiego stopnia Sąd pierwszej instancji przyjął, że MOZ NSZZ „Solidarność” na podstawie art. 7 w związku z art. 4 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, wobec zaskakującej pracowników likwidacji zakładu, reprezentowała interesy zbiorowe i dlatego skuteczne było objęcie jej ochroną związkową wszystkich pracowników, czyli także należących do drugiego związku zawodowego oraz pozostałych niezrzeszonych pracowników. W konsekwencji również w stosunku do tych pracowników konieczna była konsultacja związkowa dru­giego stopnia zgodnie z art. 38 § 3 k.p. Lista konsultacji na tym etapie nie zawierała nazwisk powodów. Wypowiedzenie im umów o pracę nastąpiło z naruszeniem tego przepisu i stanowiło podstawę do odszkodowania (art. 45 § 1 i 2 k.p. w związku z art. 471 k.p.).