Wyrok SN z dnia 19 stycznia 2000 r. sygn. I PKN 481/99

Naruszenie art. 30 § 4 KP może polegać na niewskazaniu w ogóle przyczyny rozwiązania umowy o pracę lub na pozornym, niewystarczająco jasnym i konkretnym jej wskazaniu. Kwestia dostatecznie konkretnego i zrozumiałego dla pracownika wskazania przyczyny jest podlegającą ustaleniu okolicznością faktyczną.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Jerzy Kwaśniewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2000 r. sprawy z powództwa Wojciecha B. przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w O.W. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu z dnia 25 marca 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 29 grudnia 1998 r. przywrócił powoda Wojciecha B. do pracy w pozwanym Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w O.W. na dotychczas zajmowane stanowisko. Sąd ten ustalił, że Wojciech B. był zatrudniony w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w O.W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 15 marca 1995 r. na stanowisku kierownika działu świadczeń pomocy społecznej, a następnie od 14 kwietnia 1995 r. jako zastępca dyrektora.