Wyrok SN z dnia 22 września 2000 r. sygn. I PKN 37/00

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 KP) z powodu odmowy przyjęcia przez niego pracy na stanowisku innym niż wynikające z wyroku przywracającego do pracy, wymaga uwzględnienia pobudek jego działania, dla oceny których znaczenie ma to, że pracodawcę obciąża obowiązek wykonania wyroku korzystnego dla pracownika.

Przewodniczący SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Walerian Sanetra, Jerzy Kwaśniewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2000 r. sprawy z powództwa Bogumiły K. przeciwko Zakładowi Przetwórstwa Hutniczego „S." Spółce Akcyjnej w B. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 26 sierpnia 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Bogumiła K. w pozwie z dnia 16 października 1998 r. wniosła o zobowiązanie pozwanego Zakładu Przetwórstwa Hutniczego „S." Spółka Akcyjna w B. do przywrócenia do pracy na dotychczas zajmowane stanowisko rozdzielcy produkcji i na warunkach określonych w umowie o pracę z dnia 1 lipca 1992 r. Wyjaśniła, że wyrokiem z dnia 24 kwietnia 1998 r. [...] Sąd Rejonowy w Bochni przywrócił ją do pracy na dotychczasowych warunkach, a wyrokiem z dnia 24 września 1998 r. Sąd Wojewódzki w Krakowie oddalił apelację strony pozwanej . W dniu 29 września 1998 r. powódka zgłosiła się do pracy, wyrażając gotowość niezwłocznego jej podjęcia, i wówczas dowiedziała się, że od dnia 1 października 1998 r. zostają jej powierzone obowiązki nawijacza rdzeni w oddziale DT/TU na okres 3 miesięcy. Traktując to jako propozycję nie odpowiadającą jej kwalifikacjom, odmówiła jej przyjęcia. Pozwany natomiast potraktował tę odmowę jako ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych i z dniem 3 października 1998 r. rozwiązał z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia. Zdaniem powódki, pozwany dopuścił się obrazy art. 42 § 4 i art.52 § 1 KP, gdyż nie wykazał, że powierzenie jej innej pracy było uzasadnione potrzebami zakładu pracy jako całości ( a nie tylko jednej komórki organizacyjnej) oraz koniecznością wprowadzenia zmian organizacyjnych. Powódka przyznała, że wprawdzie w pierwszej chwili odmówiła wykonania polecenia, lecz już następnego dnia zgłosiła się do pracy z zamiarem jej podjęcia.