Wyrok SN z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. I PK 95/16

1. Termin, o którym mowa w art. 52 § 2 k.p. może być - w konkretnym przypadku - albo zachowany (wówczas oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę jest złożone prawidłowo), albo naruszony (wtedy oświadczenie jest złożone niezgodnie z prawem). W tym sensie jakiekolwiek przekroczenie terminu, choćby było nieznaczne, nie może być kwalifikowane jako "czynność sprzeczna z zasadami współżycia społecznego".

2. To sądy orzekające w sprawie, czyli sąd pierwszej lub drugiej instancji, obowiązane są, na podstawie art. 11 k.p.c., do bezpośredniego uwzględnienia mocy wiążącej wyroku karnego, przejawiającej się w sferze ustaleń faktycznych odnoszących się do osoby sprawcy, przedmiotu przestępstwa i czynu przypisanego sprawcy. Okoliczności te nie mogą być przedmiotem postępowania dowodowego ani oceny sądu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)

SSN Zbigniew Myszka

SSA Marek Procek (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa G.M. przeciwko S. Spółce z o.o. w P. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 lutego 2017 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 24 września 2015 r., sygn. akt VII Pa .../15,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od strony pozwanej S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda G.M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w K., wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r., zasądził od strony pozwanej S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz powoda G.M. kwotę 84.000 zł, tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika z naruszeniem przepisów oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, iż powód G. M. był pracownikiem strony pozwanej S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. od 1 sierpnia 2002 r., z tym, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę dla członka kadry zarządzającej na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora technicznego oddziału. Jego średnie miesięczne wynagrodzenie wynosiło 28.000 zł. Strona pozwana zajmuje się usługami budowlanymi, w tym budową dróg, mostów i innych obiektów. W przypadku, gdy Spółka nie ma możliwości wykonania danej inwestycji samodzielnie, zawiera umowy konsorcjum i w takiej formie przystępuje do przetargów. Strona pozwana korzysta również z usług podwykonawców. U strony pozwanej odbywały się comiesięczne spotkania dyrektorów oddziału: G.M. i P. W. z bezpośrednimi przełożonymi: K.S. i D.K.. Na spotkaniach tych poruszano wszelkie istotne kwestie dotyczące oddziału Spółki.