Wyrok SN z dnia 14 maja 1999 r. sygn. I PKN 47/99

Wskazanie faktów i rzeczowych okoliczności dotyczących osoby pracownika bądź jego zachowania w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń - także niezależnych od niego - mających wpływ na decyzję pracodawcy, spełnia warunek podania konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30 § 4 KP).

Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 maja 1999 r. sprawy z powództwa Macieja M. przeciwko Towarzystwu Przyjaciół Sztuk Pięknych w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 29 października 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Krakowa Nowej Huty wyrokiem z dnia 29 maja 1998 r. uznał za bezskuteczne wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 2 kwietnia 1998 r. dokonane Maciejowi M. przez Towarzystwo Sztuk Pięknych w K. Ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanym Towarzystwie na stanowisku kustosza Dworku M. na podstawie umowy o pracę. W dniu 7 kwietnia 1998 r. otrzymał pismo rozwiązujące z nim umowę o pracę z zachowaniem 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia, w którym jako przyczynę wypowiedzenia umowy pracodawca wskazał „utratę zaufania”. W ocenie Sądu Rejonowego takie określenie przyczyny jest wadliwe, gdyż jest mało konkretne i uniemożliwia pracownikowi podjęcie obrony w wypadku wystąpienia do sądu z żądaniem uznania bezskuteczności wypowiedzenia lub przywrócenia do pracy. Utrata zaufania może mieć podłoże irracjonalne bądź też mieć swoją podstawę w obiektywnie istniejących faktach. Tymczasem przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę może być tylko utrata zaufania mająca oparcie w faktach. Takich zaś faktów pracodawca nie powołał i nawet nie nawiązał do uchwały Zarządu Towarzystwa z dnia 2 kwietnia 1998 r. jako do podstawy faktycznej wypowiedzenia. W związku z tym niemożliwe było zbadanie, jakie okoliczności spowodowały utratę zaufania, gdyż okoliczności takich strona pozwana nie podała. Nie wskazała również żadnych dowodów, powód zaś przeczył zarzutom zawartym w uchwale z dnia 2 kwietnia 1998 r. Dlatego na podstawie art. 45 § 1 w związku z art. 30 § 4 KP Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo.