Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 9 października 1997 r., sygn. III ZP 31/97

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej, po rozpoznaniu na posiedzeniu wniosku Ministra Sprawiedliwości skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

„Czy wypłatę rekompensaty pieniężnej, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 1991 r. Nr 103, poz. 446 ze zm.), należy uzależniać od udokumentowania przez wnioskodawcę wydatków na cele określone w ust. 2, w kwocie nie niższej niż dwukrotna wysokość rekompensaty, czy też obliczonej według ceny mieszkania aktualnej w czasie składania wniosków, następnie zrewaloryzowanej przy uwzględnieniu ceny mieszkania obowiązującej na dzień wypłaty?”

podjął następującą uchwałę:

Warunkiem wypłacenia rekompensaty pieniężnej, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. 1991 r. Nr 103, poz. 446 ze zm.), jest udokumentowanie przez wnioskodawcę wydatków na cele określone w art. 7 ust 2 tej ustawy w kwocie nie niższej niż dwukrotna wysokość rekompensaty obowiązującej w dniu złożenia wniosku lub w dniu późniejszego udokumentowania poniesionych wydatków.