Wyrok SN z dnia 21 września 1995 r., sygn. I PRN 60/95

W razie przejęcia zakładu pracy (art. 23¹ k.p.), dotychczasowa treść stosunku pracy nie ulega zmianie, również w zakresie nabycia prawa do nagrody jubileuszowej i odprawy rentowej. Uprawnienia te, wynikające dotychczas z układu zbiorowego lub zakładowego porozumienia płacowego, po przejęciu stają się treścią umowy o pracę.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Stanisława K. przeciwko Stanisławowi A. – Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu „A.” w M. o odprawę rentową, nagrodę jubileuszową i ekwiwalent za ziemniaki, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych w Warszawie (...) od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie z dnia 20 stycznia 1995 r. (...) – uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Goleniowie z dnia 28 października 1994 r. (...) w części dotyczącej roszczeń o odprawę rentową i nagrodę jubileuszową (pkt I) oraz w części dotyczącej kosztów postępowania (pkt II) i w tym zakresie przekazał sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając mu do rozstrzygnięcia orzeczenie o kosztach postępowania rewizyjnego; oddalił rewizję nadzwyczajną w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Powód Stanisław K. wniósł o zasądzenie od pozwanego Stanisława A. odprawy rentowej, nagrody jubileuszowej za 25 lat pracy oraz ekwiwalentu za świadczenia w naturze, w łącznej kwocie około 14.000.000 zł z odsetkami.

Sąd Rejonowy – Sąd Pracy w Goleniowie wyrokiem z 10.XI.1994 r. oddalił powództwo. Sąd Rejonowy ustalił, że powód od 1.III.1970 r. był pracownikiem Kombinatu Państwowych Gospodarstw Rolnych w M. – Zakład Rolny w D. W dniu 24.III.1993 r. Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, która przejęła zakład pracy powoda, zawarła z pozwanym umowę dzierżawy m.in. zakładu w D. W umowie tej dzierżawca zobowiązał się przejąć wszystkich pracowników zatrudnionych w dniu 7.IV.1993 r. i wypełnić wobec nich zaległe zobowiązania z tytułu ekwiwalentów i nie wykorzystanych urlopów. Począwszy od 1993 r. pozwany zmienił dotychczasowe warunki płacowe w ten sposób, że różne dodatki do płac (m.in. świadczenia w naturze) włączył do stawki zasadniczej. W wyniku tego stawka godzinowa wynagrodzenia powoda wzrosła z kwoty 4.080 zł do kwoty 12.000 zł. Pozwany nie wprowadził regulaminu płacowego. Z dniem 31.VII.1994 r. powód przeszedł na rentę inwalidzką III grupy. W momencie rozwiązania stosunku pracy powód miał, łącznie z zaliczonym okresem służby wojskowej, staż pracy wynoszący 25 lat i 11 miesięcy. Pozwany odmówił wypłacenia dochodzonych roszczeń twierdząc, że nie są one przewidziane w jego zakładzie.