Wyrok SN z dnia 11 marca 2010 r., sygn. I PK 191/09

Treść układu zbiorowego pracy w brzmieniu aktualnym w dacie transferu, także w zakresie regulacji systemu i rozkładu czasu pracy oraz okresów rozliczeniowych, obowiązuje pracodawcę przejmującego zakład (art. 241⁸ § 1 k.p.). Późniejsze zmiany dokonane w tym akcie nie mają zastosowania do pracowników przejętych w trybie art. 23¹ § 1 k.p.

 

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Halina Kiryło (sprawozdawca), Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2010 r. sprawy z powództwa Marii K. przeciwko Zakładom Wyrobów Metalowych „S." SA w K. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 16 czerwca 2009 r. [...]

1. o d d a l i ł skargę kasacyjną

2. nie obciążył powódki zwrotem na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powódka Maria K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych Zakładów Metalowych S. SA w K. tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych kwoty 49.123,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Pozwane Zakłady Metalowe S. SA w K. w odpowiedzi na pozew domagały się oddalenia powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia roszczeń oraz powagi rzeczy osądzonej.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach wyrokiem z dnia 18 czerwca 2007 r. zasądził od pozwanych Zakładów Metalowych S. SA w K. na rzecz powódki Marii K. kwotę 22.323,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami, zaś w pozostałej części oddalił powództwo. Sąd pierwszej instancji ustalił, że powódka Maria K. była zatrudniona w Zakładach Wyrobów Metalowych S. SA w K. w okresie od 1 grudnia 1986 r. do 31 grudnia 2001 r., a następnie - w wyniku przejęcia zakładu w trybie art. 23 k.p. - w Fabryce Konstrukcji Metalowych Sp. z o.o. w K. w okresie od 1 stycznia 2002 r. do 31 maja 2004 r., po czym w trybie tego samego przepisu przeszła do Zakładów Metalowych S. SAwK., gdzie pracowała od 1 czerwca 2004 r. do 17 października 2005 r. Stosunek pracy z pozwanym został rozwiązany w drodze porozumienia stron w następstwie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym-Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach w dniu 15 marca 2006 r. [...]. W trakcie zatrudnienia u wymienionych pracodawców powódka zajmowała stanowisko księgowej i głównej księgowej. W Fabryce Konstrukcji Metalowych Sp. z o.o. w K. czas pracy pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy wynosił 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym. Nadto pracownicy administracyjno - biurowi, z wyjątkiem osób sprawujących bezpośredni nadzór nad produkcją, mogli korzystać z elastycznego rozkładu czasu pracy w przedziale czasowym od 7 do 8 z zachowaniem 8 godzinnego wymiaru czasu pracy w danym dniu. W myśl art. 48 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w FKM Sp. z o.o. w K. za pracę w godzinach nadliczbowych pracownikom przysługiwał dodatek w stawkach i na zasadach szczegółowo tam określonych, z tym że pracownicy zajmujący kierownicze stanowiska mogli być zatrudnieni w razie konieczności poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do normalnego wynagrodzenia. W zamian za czas przepracowany ponad ustaloną normę pracownikowi można było udzielić czasu wolnego w tym samym wymiarze według godzinowej stawki osobistego zaszeregowania. Postanowienia ZUZP szczegółowo normują zasady udzielania czasu wolnego na wniosek lub bez wniosku pracownika. Powołany ZUZP obowiązywał pracowników Fabryki od dnia 1 kwietnia 2004 r., natomiast Regulamin pracy - od 15 kwietnia 2003 r.

Nie ma racji skarżąca zarzucając Sądowi Okręgowemu naruszenie prawa materialnego w postaci art. 9 § 1 k.p. poprzez odmówienie postanowieniom regulaminów pracy charakteru źródeł prawa pracy. Sąd drugiej instancji nie zanegował bowiem zaliczenia przez ustawodawcę wspomnianych regulaminów do aktów prawnych z zakresu tej gałęzi prawa. Istota problemu sprowadzała się natomiast do wskazania, który z powoływanych przez strony regulaminów pracy ma zastosowanie do oceny zasadności roszczeń powódki do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe przepracowane w okresie od lutego do kwietnia 2003 r. W tej materii prawidłowe są ustalenia Sądu Okręgowego, iż aktem tym jest Regulamin Pracy Fabryki Samochodów Specjalizowanych S. SA w K. w brzmieniu nadanym aneksem z dnia 27 kwietnia 2001 r. i obowiązującym w dniu przejęcia zakładu przez Fabrykę Konstrukcji Metalowych Spółkę z o.o. w K. oraz wiążącym nowego pracodawcę wobec przejętych pracowników do czasu wprowadzenia w życie własnego Regulaminu pracy z daty 15 kwietnia 2003 r. Wynikający z tego aktu ostatni trzymiesięczny okres rozliczeniowy czasu pracy przypada na luty - kwiecień 2003 r. i obejmuje miesiące, z którymi związane są pretensje powódki. Skoro wspomniany okres rozliczeniowy zakończył się w dniu 30 kwietnia 2003 r., to w tej dacie, a najdalej w dniu wypłaty wynagrodzenia za kwiecień 2003 r., powódka mogła skutecznie domagać się od pracodawcy spełnienia spornego świadczenia. W konsekwencji wtedy też rozpoczął bieg trzyletni termin przedawnienia roszczeń płacowych za powyższy przedział czasu. Powództwo wytoczone w dniu 2 czerwca 2006 r. jest więc spóźnione w świetle art. 291 § 1 k.p. i jako takie podlega oddaleniu.