Wyrok SN z dnia 27 lutego 1991 r., sygn. II URN 103/90

Jeżeli Zakładowy regulamin premiowania zawiera ogólnie sformułowany zapis, iż premia motywacyjna przysługuje „za efektywnie przepracowany czas pracy”, to należy przyjąć, że zapis ten uzależnia przyznanie premii od nieopuszczenia pracy także z powodu choroby. Dlatego premia taka nie podlega wliczeniu do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego (ust. 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 czerwca 1983 r. w sprawie zasad obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego) oraz pokrywania wydatków na te zasiłki (Dz.U. nr 33, poz. 157, zm. Dz.U. z 1985 r. nr 35, poz. 165).

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora z Ministerstwa Sprawiedliwości po rozpoznaniu sprawy z wniosku Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” – Zakład Obrotu Artykułami Przemysłowymi i Spożywczymi w J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. o podstawę wymiaru zasiłku chorobowego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (PP-5001-175-90) od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 13 października 1989 r. IX.U.1777/89 – oddalił rewizję nadzwyczajną.