Wyrok SN z dnia 8 lipca 1994 r. sygn. II URN 22/94

Niedopuszczalne jest ustalenie zasad obliczania podstaw wymiaru zasiłku chorobowego w czasie jego pobierania przez zmianę regulaminu premiowania decyzją kierownika zakładu pracy, niezgodną z treścią art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 143 ze zm.) oraz § 5 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 czerwca 1983 r. w sprawie zasad obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego oraz pokrywania wydatków na te zasiłki (Dz. U. Nr 33, poz. 157 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Stefania Szymańska, Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 1994 r. sprawy z wniosku Mieczysława P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. o wysokość zasiłku chorobowego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 czerwca 1993 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 26 stycznia 1993 r., [...] i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Mieczysław P. urodzony 10 września 1951 r. zatrudniony od 1 sierpnia 1978 r. w Zarządzie Dróg i Mostów w Z. na stanowisku kierownika magazynu, pobierał od 27 marca 1991 r. do 22 września 1991 r. zasiłek chorobowy. Decyzją z 13 grudnia 1991 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał wnioskodawcy od 23 września 1991 r., od wyczerpania zasiłku chorobowego, do 30 marca 1992 r. świadczenie rehabilitacyjne. Wypłatę tego świadczenia przedłużono do 18 czerwca 1992 r.