Wyrok SN z dnia 9 marca 1989 r., sygn. II KR 29/89

1. Stosowanie art. 9 § 3 k.k. może mieć miejsce tylko w odniesieniu do sprawcy, który popełnił występek po ukończeniu lat 17, lecz przed ukończeniem lat 18.

2. Przeciwko skazaniu oskarżonego bezpośrednio przez Sąd Najwyższy przemawia zakaz wynikający z art. 383 § 1 k.p.k. (zdanie drugie). Wprawdzie w przepisie tym nie mówi się wprost o sytuacji, w której orzeczono wobec oskarżonego środek wychowawczy, ale ratio legis tego przepisu polega na niedopuszczeniu do tego, aby przed Sądem Najwyższym zapadł po raz pierwszy wyrok skazujący, który stałby się natychmiast prawomocny i nie podlegałby kontroli rewizyjnej w trybie zwykłym, co byłoby sprzeczne z konstytucyjnie zagwarantowanym każdemu oskarżonemu prawem do obrony i oznaczałoby faktycznie pozbawienie oskarżonego – w zakresie zastosowanej kary – jednej instancji.