Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba w składzie powiększonym) z dnia 10 kwietnia 2008 r. - Królestwo Niderlandów przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-233/04., sygn. T-233/04

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba w składzie powiększonym)

z dnia 10 kwietnia 2008 r.(*)

Pomoc państwa - Dyrektywa 2001/81/WE - Środek krajowy ustanawiający system handlu uprawnieniami do emisji tlenków azotu - Decyzja stwierdzająca zgodność pomocy ze wspólnym rynkiem - Dopuszczalność - Korzyść - Brak selektywnego charakteru środka

W sprawie T‑233/04

Królestwo Niderlandów, reprezentowane przez H. Sevenster, J. van Bakel i M. de Grave’a, działających w charakterze pełnomocników,

strona skarżąca,

popierane przez

Republikę Federalną Niemiec, reprezentowaną przez W.-D. Plessinga i M. Lummę, działających w charakterze pełnomocników,

interwenient,

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez H. van Vlieta i V. Di Bucciego, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej z przedmiot stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2003) 1761 wersja ostateczna z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie pomocy państwa N 35/2003 dotyczącej systemu handlu uprawnieniami do emisji tlenków azotu notyfikowanego przez Królestwo Niderlandów,

SĄD PIERWSZEJ INSTANCJIWSPÓLNOT EUROPEJSKICH (piąta izba w składzie powiększonym),

w składzie: M. Vilaras, prezes, M. E. Martins Ribeiro, F. Dehousse, D. Šváby i K. Jürimäe, sędziowie,

sekretarz: M. J. Plingers, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 5 grudnia 2006 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Ramy prawne

1       Artykuł 6 WE stanowi:

„Przy ustalaniu i realizacji polityk i działań Wspólnoty, o których mowa w artykule 3, w szczególności w celu wspierania stałego rozwoju, muszą być brane pod uwagę wymogi ochrony środowiska naturalnego”.

2       Artykuł 87 WE stanowi:

„1. Z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w niniejszym Traktacie, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.