Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. II OSK 2786/21

Decyzja organu administracji architektoniczno-budowlanej o nakładaniu obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę jest uzależniona od tego, czy konkretna inwestycja nie została objęta wyłączeniem określonymi w art. 29 i 31 ustawy oraz czy realizacja robót budowlanych nie narusza przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego, bezpieczeństwa ludzi i mienia, ochrony środowiska i zabytków, warunków zdrowotno-sanitarnych, a także nie wprowadza, utrwala lub zwiększa ograniczenia lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. Decyzja o nakładaniu obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę może być podjęta na podstawie art. 30 ust. 7 lub art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy, które stanowią odrębne przesłanki. W przypadku zastosowania art. 30 ust. 6 pkt 1 organ powinien wnieść sprzeciw, a inwestor będzie zobowiązany uzyskać pozwolenie na budowę, jeśli podtrzyma swój zamiar realizacji inwestycji, która nie została objęta wyjątkami z uzyskania pozwolenia na budowę.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. WSA Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 2 września 2021 r., sygn. akt II SA/Ol 565/21 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2021 r., nr [...] w przedmiocie zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 września 2021 r., sygn. akt II SA/Ol 565/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę A. [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2021 r. w przedmiocie zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] lutego 2021 r., którą organ pierwszej instancji wniósł sprzeciw w sprawie budowy telekomunikacyjnego obiektu budowlanego A. [...] S.A. na dachu istniejącego budynku w zakresie: masztu kratowego o wys. ok. 10,1 m n.p.d. z antenami, zasilania (WLZ) oraz wydzielenia pomieszczenia technicznego, na poddaszu budynku zlokalizowanego przy ul. S, w O. na dz. nr [...] w obrębie [...]. W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że A. [...] S.A. z siedzibą w W. (dalej jako: "skarżąca") dokonała zgłoszenia przedmiotowego zamierzenia budowlanego w dniu 8 lutego 2021 r. na podstawie art. 29 ust. 3 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.). Zgłoszenie dotyczy stacji bazowej zlokalizowanej na siedmiokondygnacyjnym budynku mieszkalnym o wysokości ok. +25,9 m n.p.t. Na stacji zainstalowanych miałoby zostać sześć anten sektorowych oraz jedna antena radioliniowa na wysokości +32 m n.p.t., na projektowanych wspornikach z ramkami zamocowanymi do projektowanego stalowego masztu kratowego o wysokości ok. 10,1 m, posadowionego na szybie windy. Posadowienie na szybie windy zaprojektowano w formie płyty i czterech słupów zakotwionych do istniejącego szybu windy. Ponadto na dachu zaprojektowano wydzielenie pomieszczenia technicznego do obsługi stacji. Mając na uwadze charakterystykę przedsięwzięcia, organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że objęte zgłoszeniem roboty budowlane wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Organ odwoławczy podniósł, że konstrukcja stacji bazowej stanowi odrębny od budynku obiekt budowlany, tworzy ona samodzielną i odrębną w stosunku do budynku całość techniczno-użytkową. Zaznaczył, że wskazany zakres robót budowlanych, poza posadowieniem masztu wraz z osprzętem, obejmuje wykonanie płyty żelbetowej nadszybia oraz czterech słupów wystających ponad połać dachu, na których umieszczony ma zostać projektowany maszt telefonii komórkowej. Rodzaj takich robót budowlanych nie został ujęty w art. 29 Prawa budowlanego. Organ odwoławczy argumentował, że przepis art. 29 ust. 3 pkt 3 lit. a Prawa budowlanego może mieć wyłącznie zastosowanie w przypadku instalowania na obiekcie budowlanym urządzeń i instalacji, które nie emitują do środowiska fal elekromagnetycznych, mają wyłącznie charakter urządzeń odbiorczych, jak np. anteny do odbioru programów telewizyjnych czy radiowych. Czym innym jest bowiem montaż pojedynczego urządzenia, w tym urządzenia komunikacyjnego, na istniejącym obiekcie budowlanym, a czym innym montaż takich urządzeń na obiekcie budowlanym, który jako całość funkcjonalno-użytkowa stanowi odrębny obiekt budowlany czyli stację bazową telefonii komórkowej.