Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2023 r., sygn. III FSK 446/22

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 października 2021 r. sygn. akt I SA/Wr 407/21 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 29 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2014-2019 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 października 2021 r., sygn. akt I SA/Wr 407/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, oddalił skargę E. Sp. z o.o. w K. (dalej: Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu (dalej: Kolegium) z 29 stycznia 2021 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2014-2019 (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Spółka w złożonej skardze kasacyjnej zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi:

I. naruszenie prawa materialnego:

1/ art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2021 r. poz. 1990 ze zm. – dalej: u.p.g.k.) poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na pominięciu przy określeniu wymiaru podatku funkcji budynku jaki posiada on zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, podczas gdy prawidłowe zastosowanie przepisu nakazuje dla podstawy wymiaru podatku przyjąć dane z owej ewidencji gruntów i budynków;

2/ art. 5 ust. 1 pkt 2 lit b) w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm. – dalej: u.p.o.l.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2015 r., poprzez błędną ich wykładnię i uznanie, że sporny budynek jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej lub został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej w sytuacji gdy budynek ten stanowi element przedsiębiorstwa podatnika i jest bezpośrednio związany z wykorzystywaniem go w prowadzeniu działalności gospodarczej, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych przepisów wskazuje, że budynek jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej a budynek mieszkalny zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w przypadku faktycznego (fizycznego) wykorzystywania budynku w ramach działalności gospodarczej;