Podatek od nieruchomości – czy zapisy z EGiB są wiążące dla organu podatkowego

Wiele przepisów obowiązujących na gruncie podatku od nieruchomości w praktyce budzi wątpliwości. Dotyczy to w szczególności definicji budowli oraz nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Od kilku lat spory dotyczą także charakteru zapisów w ewidencji gruntów i budynków. Przez wiele lat konsekwentnie przyjmowano, że to one mają decydujące znaczenie przy wymiarze podatku od nieruchomości, a przede wszystkim, że są dla organów podatkowych wiążące. Obecnie kwestia ta nie jest już tak oczywista i sądy często wskazują, że są przypadki, w których o wymiarze podatku decyduje stan faktyczny, a nie zapis w EGiB. Niestety, w zakresie klasyfikacji tych przypadków nie prezentują jednolitych poglądów, co może utrudniać urzędnikom wymiar podatków.

Zapisy w EGiB a wymiar podatku od nieruchomości

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych; dalej: upol). Kwalifikacja nieruchomości, która ma wpływ na wymiar tego podatku, wynika z przeznaczenia nieruchomości określonego w ewidencji gruntów i budynków, o czym ustawodawca przesądził w art. 21 ustawy z 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zgodnie z którym podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.