Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2022 r., sygn. II OSK 2852/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. F. i E. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Łd 59/19 w sprawie ze skargi A. F. i E. F. na uchwałę Rady Miasta Zgierza z dnia 7 sierpnia 2018 r., nr LII/675/18 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Łd 59/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. F. i E. F. na uchwałę Rady Miasta Zgierza z dnia 7 sierpnia 2018 roku nr LII/675/18 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Rada Miasta Zgierza z dniu 7 sierpnia 2018 r. podjęła uchwałę nr LII/675/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza dla terenu zwartych obszarów rolnych, położonych w rejonie ulicy [...] - [...].

Uchwała ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi przez i A. F. i E. F. Skarżący podnieśli zarzuty naruszenia:

1. przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy:

- art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p."), polegającego na przekroczeniu władztwa planistycznego przysługującego gminie bez jakiegokolwiek wyważenia interesu publicznego i indywidualnego interesu Skarżących - właścicieli nieruchomości i tym samym niezgodnego z zasadą równości i proporcjonalności ograniczeniem prawa własności Skarżących;

- art. 4 w zw. z art. 6 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p. w zw. z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekt jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm., dalej: "k.c.") oraz z art. 31 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm., dalej "Konstytucja RP") poprzez niewłaściwe zastosowanie przytoczonych przepisów, polegające na nadużyciu władztwa planistycznego oraz ograniczenie prawa własności Skarżących na skutek wykluczenia możliwości zabudowy nieruchomości, w sytuacji, gdy nie istnieje interes publiczny, który przy uwzględnieniu konstytucyjnej zasady proporcjonalności, uzasadniałby tego typu ograniczenie;