Zasada proporcjonalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - Wyrok NSA z dnia 26 października 2023 r., sygn. II OSK 263/21

Ograniczenia wprowadzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego muszą być proporcjonalne oraz uzasadnione względami publicznymi, zgodnie z konstytucyjnym zakazem nadmiernej ingerencji w prawo własności.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 26 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.P. i I.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 479/20 w sprawie ze skargi P.P. i I.P. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 26 marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Gminy [...] solidarnie na rzecz P.P. i I.P. kwotę 610 (sześćset dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 września 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 479/20, oddalił skargę P.P. i I.P. na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w [...] z 26 marca 2019 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] marca [...] r. nr [...]w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości [...]położonych na terenie gminy [...] (dalej: "plan"). Strony zaskarżyły uchwałę w części określającej sposób zagospodarowania terenu oznaczonego w treści planu symbolem: 1) R1 - w zakresie dotyczącym działek o numerach ewidencyjnych: [...] (obręb [...]) i [...] (obręb [...]) - co do § 5, § 6 ust. 1, § 20 pkt 1, 2, 3 i 5 planu oraz co do części graficznej zaskarżonej uchwały w odniesieniu do ww. terenu; 2) RZL - w zakresie dotyczącym działek o numerach ewidencyjnych: [...] (obręb [...]) - co do § 5, § 6 ust. 1, § 21 pkt 1, 2 i 3 planu. Skarżący zarzucili organowi podjęcie planu z naruszeniem art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1, art. 20 ust. 1 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm.) dalej: "u.p.z.p.", przez dokonanie w planie ustaleń pozostających w sprzeczności z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...] uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w [...] nr [...] z [...] października [...] r. (dalej: "studium") oraz z naruszeniem art. 1 ust. 2 pkt 7 i 9, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 oraz art 28 ust. 1 u.p.z.p. w zw. z art. 140 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) dalej: "k.c." oraz w zw. z art. 7, art. 22, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 3, art. 87 ust. 2 oraz art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej przez ich wadliwe zastosowanie, a w konsekwencji przekroczenie przez organ granic władztwa planistycznego w związku z nadmiernym ograniczeniem prawa skarżących do dysponowania i zagospodarowania gruntu, nieproporcjonalnie do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej oraz ponad usprawiedliwione potrzeby publiczne. Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności planu w zaskarżonej części.