Przekroczenie władztwa planistycznego gminy w kontekście zakazu zabudowy - Wyrok NSA z dnia 26 października 2023 r., sygn. II OSK 254/21

Organy gminy, wprowadzając ograniczenia dotyczące korzystania z prawa własności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, muszą wykazać, że regulacje te są zgodne z zasadą proporcjonalności oraz znajdują uzasadnienie w szczególnych warunkach zagospodarowania danego terenu, zgodnie z postanowieniami studium i normami konstytucyjnymi.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 26 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 480/20 w sprawie ze skargi B.P. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia 26 marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Gminy [...] na rzecz B.P. kwotę 610 (sześćset dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 września 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 480/20, oddalił skargę B.P. na uchwałę nr VII/46/2019 Rady Miejskiej [...] z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia 26 marca 2019 r. r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości [...] położonych na terenie gminy [...] (dalej: "plan"). Strona uchwałę zaskarżyła w części określającej sposób zagospodarowania terenu oznaczonego w treści planu symbolem R1 - w zakresie dotyczącym działek o numerach ewidencyjnych [...] (obręb [...]) - co do § 5, § 6 ust. 1, § 20 pkt 1,2, 3 i 5 planu oraz co do części graficznej zaskarżonej uchwały w odniesieniu do ww. terenu. Skarżący zarzucił organowi uchwalenie planu z naruszeniem art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1, art. 20 ust. 1 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm.) dalej: "u.p.z.p.", przez dokonanie w planie ustaleń pozostających w sprzeczności z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy [...] uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w [...] nr [...] z [...] października [...] r. (dalej: "studium") oraz z naruszeniem art. 1 ust. 2 pkt 7 i 9, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 oraz art 28 ust. 1 u.p.z.p. w zw. z art. 140 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) dalej: "k.c." oraz w zw. z art. 7, art. 22, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 3, art. 87 ust. 2 oraz art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej przez ich wadliwe zastosowanie, a w konsekwencji przekroczenie przez organ granic władztwa planistycznego w związku z nadmiernym ograniczeniem prawa skarżącego do dysponowania i zagospodarowania gruntu, nieproporcjonalnie do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej oraz ponad usprawiedliwione potrzeby publiczne. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności planu w zaskarżonej części wskazując, że wprowadzony w planie w obszarze R1 zakaz jakiejkolwiek zabudowy wyklucza możliwość korzystania z działek rolnych w sposób faktycznie odpowiadający ich przeznaczeniu. Nieuzasadnione jest także zdaniem skarżącego wyłączenie możliwości lokowania na całym obszarze objętym zaskarżonym planem przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.