Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. II OSK 3809/19

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Lu 162/19 w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Lubelskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Lublinie z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt III SA/Lu 162/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę K. Z. na decyzję Lubelskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Lublinie z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...], w przedmiocie choroby zawodowej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła K. Z. Wyrok zaskarżyła w całości i zarzuciła naruszenie przepisów postępowania tj. art. 3 § 1 P.p.s.a., art. 134 § 1 P.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z § 8 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych w zw. z art. 7 K.p.a., art. 75 § 1, K.p.a. art. 77 § 1 K.p.a. oraz art. 80 K.p.a., poprzez nieuwzględnienie skargi, pomimo naruszenia przepisów przez organ w toku postępowania administracyjnego przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności, działalności organu nie zastosował środka określonego w ustawie, mimo że zebrany przez organ materiał dowodowy okazał się być niewystarczający i budzący wątpliwości, które przy uzupełnieniu materiału dowodowego, mogły przechylić szalę na korzyść skarżącego. Sąd przyjął uzasadnienie organu oparte głównie o materiał dowodowy przemawiąjący na niekorzyść skarżącego. Sąd nie dostrzegł, że materiał ten mógłby zostać uzupełniony o ponowne zwrócenie się do Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi i ewentualnie ponowne prawidłowe przebadanie skarżącej, bowiem odruch wymiotny, który wystąpił podczas badania wideostroboskopowego K. Z. mógł mieć wpływ na wynik całego badania i wydane orzeczenie, bowiem w rzeczywistości uniemożliwił jego kompleksowe przeprowadzenie. Wprawdzie jednostka orzecznicza wyjaśniała, że wysuszenie błony śluzowej gardła i krtani podczas długotrwałego obciążenia głosu "nawet prowokujące odruch wymiotny" jak również wystąpienie tego odruchu podczas wprowadzania endoskopu do krtani jest zjawiskiem fizjologicznym i w konsekwencji nie jest objęte wykazem chorób zawodowych, jednak nie zmienia to faktu, iż badanie skarżącej w kierunku ewentualnego stwierdzenia u niej choroby zawodowej wymienionej w poz. 15 pkt 1-3 wykazu chorób zawodowych określonych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych nie zostało dokończone. Co istotne, jednostka orzecznicza II stopnia w odpowiedzi na w/w pytania podniosła także, że przeprowadzone badanie po próbie obciążeniowej głosu powinno wywołać ujawnienie ewentualnych zmian w obrębie krtani tj. niedomykalność/niedowład mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjna głośni i trwałą dysfonią, czego nie ujawniono, jednakże brak jest wskazania, czy takie badanie po próbie obciążeniowej głosu byłoby wystarczające do ewentualnego ujawnienia również istnienia guzków głosowych twardych, czy wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych figurujących w wykazie chorób zawodowych, czy też konieczne dla takich ustaleń było przeprowadzenie badania metodą wideostroboskopową. W niniejszej sprawie jest to niezwykle istotne, bowiem skarżąca kwestionuje prawidłowość wykonania badania, a nie ewentualne uznanie, że odruch wymiotny podczas badania miałby w konsekwencji prowadzić do ustalenia choroby zawodowej u K. Z. Powyższe okoliczności, w postaci przede wszystkim niemożności przeprowadzenia badań metodą wideostroboskopową nie pozwalały na jednoznaczne wywiedzenie wniosku, iż u skarżącej nie wystąpiły schorzenia znajdujące się w wykazie chorób zawodowych. Analiza dokumentacji wskazuje ponadto, iż nie ustalono jaki wpływ na wnioski końcowe opinii lekarskiej miało odstąpienie od badania skarżącej metodą wideostroboskopową.