Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2020 r., sygn. II OSK 2487/19

Istotą wprowadzenia regulacji z art. 46 ust. 1 i 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych jest stworzenie takiej zasady prawnej, która finalnie ma na celu zapewnienie jak największej liczbie odbiorców dostępu do bezprzewodowych sieci telekomunikacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Wojewody [...] i Gminy Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Op 538/18 w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 19 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Op 538/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] S.A. w W. na decyzję Wojewody [...] z [...] października 2018 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie wieży telekomunikacyjnej wraz ze stacją bazową "[...]", położonej w Z. przy ul. [...], na działce nr [...], k.m. [...], uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Wojewody [...] na rzecz [...] S.A. z siedzibą w Warszawie kwotę 997 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Wojewoda [...] oraz Gmina Z.

Wojewoda [...], na podstawie art. 173 § 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżył w całości ww. wyrok, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1) § 6 ust. 6 tiret 1 i 7 uchwały nr LII/419/2002 Rady Miejskiej w Zdzieszowicach z 10 października 2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Z. w zw. z art. 46 ust. 1 i 2 oraz art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych poprzez ich błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, że ww. postanowienia planu miejscowego są sprzeczne z ww. ustawą, ponieważ nie dopuszcza ona wprowadzenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dowolnych zakazów lub ograniczeń w lokalizowaniu inwestycji celu publicznego z zakresu telekomunikacji publicznej, a ww. zapisy nie odnoszą się wprost do inwestycji telekomunikacyjnych, a także w przypadku gdyby uznać, że odnoszą się one do tych inwestycji, czyli skutecznie ograniczają one inwestycje telekomunikacyjne, to należy je pominąć jako niezgodne z tą ustawą, co doprowadziło do błędnego zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit a i c ppsa w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane i uchylenia decyzji organu z uwagi na przedwczesne uznanie przez organ, że inwestycja jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta Z.;