Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. II OSK 2053/17

Przesłanka stwierdzenia z "wysokim prawdopodobieństwem" związku przyczynowego między rozpoznanym schorzeniem a warunkami wykonywanej pracy zwalania organy administracji z konieczności badania wszystkich możliwych pozazawodowych czynników, które mogą wywołać przedmiotowe schorzenie, tym bardziej, jeżeli warunki pracy wskazują na zawodową etiologię choroby (art. 235¹ Kodeksu pracy).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2002/16 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 24 marca 2017r., sygn. akt VII SA/Wa 2002/16, oddalił skargę G. S. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2016 r., znak [...], w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny wszczął w dniu 12 maja 2015r. postępowanie administracyjne w sprawie podejrzenia u G. S. choroby zawodowej: przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 1367). W toku prowadzonego postępowania administracyjnego organ dokonał oceny narażenia zawodowego G. S. pod kątem zatrudnienia w warunkach ekspozycji na nadmierny wysiłek głosowy. Ustalił, że G. S. pracowała od [...] r. do [...] r. jako nauczyciel w przedszkolu oraz od [...] r. do [...]r. jako wychowawca w świetlicy, nauczyciel nauczania indywidualnego, prowadząc zajęcia indywidualne i grupowe (kilku do kilkunastu uczniów) i podczas wykonywania pracy na ww. stanowiskach była narażona na nadmierny wysiłek głosowy.