Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. II OSK 18/17

Brak jakiejkolwiek zabudowy na działkach sąsiadujących z terenem inwestycji dostępnych z działki stanowiącej drogę krajową uniemożliwiał zadośćuczynienie wymogowi zasady dobrego sąsiedztwa, której celem jest uzależnienie zmian w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego. Wzdłuż wskazanej drogi krajowej w sąsiedztwie działki nie ma żadnych zabudowań kubaturowych, a tereny sąsiadujące spełniają przede wszystkim funkcje rolne i funkcje zieleni nieuporządkowanej.

Teza od Redakcji

Dnia 27 listopada 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 września 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 324/16 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 7 września 2016 r., sygn. II SA/Gd 324/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: Sąd I instancji) po rozpoznaniu w dniu 7 września 2016 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: SKO w [...]) z [...] lutego 2016 r., nr [...], w przedmiocie warunków zabudowy, oddalił skargę.

W skardze kasacyjnej M. N. (dalej: skarżący kasacyjnie) reprezentowany przez adw. D. G. zaskarżył w całości wyrok Sądu I instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi w trybie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zarzucono:

1) naruszenie przepisów postępowania przed Sądami administracyjnymi, które miało wpływ na treść wydanego w sprawie orzeczenia, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 61 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. nr 80, poz. 717 ze zm.) poprzez jego błędną wykładnię i bezpodstawne przyjęcie, że przedmiotowe przepisy obligują wnioskodawcę do przedłożenia wraz z wnioskiem dowodu ustanowienia odpowiedniej służebności drogowej lub aktu nabycia traktu drogi wewnętrznej, podczas gdy prawidłowa analiza obowiązujących wskazanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że wnioskodawca zobligowany jest do oświadczenia w przedmiocie przebiegu drogi wewnętrznej i wskazania podstawy prawnej jej utworzenia czy to w formie służebności drogowej, czy prawa własności.