Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2018 r., sygn. I OSK 249/17

Za informację publiczną, o której mowa w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez szeroko rozumiane władze publiczne, a także inne podmioty sprawujące funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Charakter informacji publicznej mają również informacje niewytworzone przez wskazane podmioty, lecz do nich się odnoszące. Informację publiczną stanowi wobec tego treść wszelkiego rodzaju dokumentów, nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany podmiot. Przymiot taki posiada także treść dokumentów, których podmiot używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań. Charakter publiczny należy znakiem tego przypisać tym informacjom, które odnoszą się do publicznej sfery działalności. O zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej decyduje kryterium rzeczowe, a więc treść i charakter informacji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk, Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.), Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska, Protokolant asystent sędziego Joanna Drapczyńska, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Sp. z o.o. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 września 2016 r. sygn. akt II SAB/Bd 16/16 w sprawie ze skargi C. Z. na bezczynność K. Sp. z o.o. w B. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zobowiązał K. sp. z.o.o. w B. do rozpoznania wniosku skarżącego C. Z. z dnia [...] listopada 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wynagrodzenia prezesa spółki w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu wyroku ze stwierdzeniem jego prawomocności oraz stwierdził, że bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W pozostałym zakresie zaś oddalił skargę.