Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. I OSK 1763/16

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant asystent sędziego Łukasz Sielanko, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 lutego 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 1114/14 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie dodatkowej opłaty rocznej z tytułu niezagospodarowania w terminie nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zaskarżonym wyrokiem z 4 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 1114/14 oddalił skargę A. A. (dalej: "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie dodatkowej opłaty rocznej z tytułu niezagospodarowania w terminie nieruchomości.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym sprawy.

Burmistrz Miasta [...] decyzją z [...] lipca 2014 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku skarżącego z [...] czerwca 2014 r., odmówił uchylenia własnej, ostatecznej decyzji z [...] września 2007 r., nr [...] w sprawie ustalenia dodatkowej opłaty rocznej z tytułu niezagospodarowania w terminie nieruchomości gruntowej, położonej w [...] przy ulicy [...].

Skarżący złożył od ww. decyzji odwołanie zarzucając jej naruszenie art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651 ze zm., dalej: "u.g.n."), przez jego błędną wykładnię i zastosowanie oraz naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 10, art. 40 § 2, art. 48 § 1 K.p.a. oraz art. 154 i art. 145 K.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z [...] września 2014 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.