Wyrok NSA z dnia 18 maja 2018 r., sygn. I OSK 1651/16

Nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 2853/15 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną, 2. oddala wniosek Miasta [...] o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 23 lutego 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2853/15 oddalił skargę [...] (dalej: "skarżący") na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] grudnia 1952 r., nr [...] o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...] o pow. [...] m2 oznaczonej jako parcela nr [...], stanowiącej współwłasność [...].

W skardze kasacyjnej skarżący wnieśli o uchylenie ww. wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy, przez stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] grudnia 1952 r., nr [...] oraz o zasądzenie od organu na ich rzecz zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Ewentualnie w przypadku nieuzwględnienia powyższego wniosku o uchylenie ww. wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1951 r. zmieniającej dekret z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r., nr 4, poz. 45, dalej: "ustawa zmieniająca"), przez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż dokonane czynności w toku trwającego postępowania wywłaszczeniowego, jak również je poprzedzające, pozostają w mocy i nie jest konieczne jego uzupełnienie o czynności wymagane przepisami dekretu z 1949 r. w zmienionym brzmieniu w sytuacji, gdy art. 4 ustawy o zmianie dekretu powinien być rozumiany w ten sposób, że orzeczenia wydane po wejściu w życiu ustawy o zmianie dekretu, powinny spełniać wymogi wprowadzone przez ustawę zmieniającą;